فرضیه بازار کارآمد (EMH) چیست؟ راهنمای جامع

چکیده مقاله :
فرضیه بازار کارآمد (EMH) استدلال می‌کند که قیمت‌های فعلی سهام منعکس کننده تمام اطلاعات موجود موجود است و باعث می‌شود که ارزش منصفانه آن‌گونه که در حال حاضر است، باشد. با توجه به این مفروضات، عملکرد بهتر از بازار از طریق انتخاب سهام یا زمان بندی بازار بسیار بعید است، مگر اینکه شما فردی پرت باشید که یا بسیار خوش شانس یا بسیار بدشانس هستید. در این محتوا به بررسی کامل مفهوم فرضیه بازار کارآمد می پردازیم.

فرضیه بازار کارآمد (EMH) چیست؟

فرضیه بازار کارآمد (Efficient Markets Hypothesis) که به عنوان نظریه بازار کارآمد شناخته می شود، فرضیه ای است که بیان می کند قیمت سهام منعکس کننده تمام اطلاعات موجود است و تولید آلفای سازگار غیرممکن است.

• آلفا چیست؟

به گفته EMH، سهام همیشه با ارزش منصفانه خود در مبادلات معامله می‌شود و این امر باعث می‌شود سرمایه‌گذاران نتوانند سهام کم‌ارزش‌شده را خریداری کنند یا سهام را با قیمت‌های متورم بفروشند.

بنابراین، عملکرد بهتر از کل بازار از طریق انتخاب سهام متخصص یا زمان‌بندی بازار غیرممکن است و تنها راهی که سرمایه‌گذار می‌تواند بازدهی بالاتری کسب کند، خرید سرمایه‌گذاری‌های پرریسک‌تر است.

مفاهیم کلیدی

• فرضیه بازار کارآمد (EMH) یا نظریه بیان می کند که قیمت سهام منعکس کننده تمام اطلاعات است.
• EMH فرض می کند که سهام با ارزش بازار منصفانه خود در بورس معامله می شود.
• طرفداران EMH معتقدند که سرمایه گذاران از سرمایه گذاری در یک سبد کم هزینه و غیرفعال سود می برند.
• مخالفان EMH بر این باورند که می توان بازار را شکست داد و سهام می تواند از ارزش بازار منصفانه خود منحرف شود.

• تحلیل آماری

تعریف فرضیه بازار کارآمد (EMH)

اگرچه این سنگ بنای تئوری مالی مدرن است، اما EMH بسیار بحث برانگیز است و اغلب مورد مناقشه است. معتقدان استدلال می کنند که جستجو برای سهام کم ارزش یا تلاش برای پیش بینی روندهای بازار از طریق تحلیل بنیادی یا تکنیکال بی معنی است.

از نظر تئوری، نه تحلیل تکنیکال و نه تحلیل بنیادی نمی تواند بازده اضافی (آلفا) تنظیم شده بر اساس ریسک را به طور مداوم ایجاد کند، و تنها اطلاعات داخلی می تواند منجر به بازده های تعدیل شده با ریسک بزرگتر شود.

در حالی که دانشگاهیان به شواهد زیادی در حمایت از EMH اشاره می‌کنند، اختلاف نیز وجود دارد. به عنوان مثال، سرمایه گذارانی مانند وارن بافت به طور مداوم در دوره های طولانی بازار را شکست داده اند، که طبق تعریف EMH غیرممکن است.

مخالفان EMH همچنین به رویدادهایی مانند سقوط بازار سهام در سال 1987 اشاره می‌کنند، زمانی که میانگین صنعتی داوجونز (DJIA) بیش از 20 درصد در یک روز سقوط کرد و حباب‌های دارایی به عنوان شواهدی مبنی بر اینکه قیمت سهام می‌تواند به طور جدی از ارزش منصفانه خود منحرف شود، اشاره می‌کنند.

این فرض که بازارها کارآمد هستند، سنگ بنای اقتصاد مالی مدرن است که در عمل مورد سوال قرار گرفته است.

• میانگین چیست؟

ملاحظات خاص

طرفداران فرضیه بازار کارآمد نتیجه می گیرند که به دلیل تصادفی بودن بازار، سرمایه گذاران می توانند با سرمایه گذاری در یک سبد کم هزینه و منفعل بهتر عمل کنند.

داده‌های گردآوری‌شده توسط Morningstar Inc، در مطالعه فشارسنج فعال/غیرفعال ژوئن ۲۰۱۹، از EMH پشتیبانی می‌کند. مورنینگ استار بازده مدیران فعال را در همه دسته‌ها با ترکیبی از صندوق‌های شاخص مرتبط و صندوق‌های قابل معامله در مبادله (ETF) مقایسه کرد. این مطالعه نشان داد که طی یک دوره 10 ساله از ژوئن 2009، تنها 23 درصد از مدیران فعال توانستند از همتایان منفعل خود بهتر عمل کنند. نرخ موفقیت بهتری در صندوق های سهام خارجی و صندوق های اوراق قرضه یافت شد. نرخ موفقیت کمتری در صندوق های سرمایه گذاری کلان ایالات متحده یافت شد. به طور کلی، سرمایه‌گذاران با سرمایه‌گذاری در صندوق‌های شاخص کم‌هزینه یا ETF بهتر عمل کرده‌اند.

در حالی که درصدی از مدیران فعال در مقطعی از صندوق‌های غیرفعال بهتر عمل می‌کنند، چالش سرمایه‌گذاران این است که بتوانند تشخیص دهند کدام یک این کار را در بلندمدت انجام خواهند داد. کمتر از 25 درصد از مدیران فعال با عملکرد برتر می توانند به طور مداوم در طول زمان از مدیران منفعل خود بهتر عمل کنند.

درک فرضیه بازار کارآمد

مهمترین فرضی که در زمینه فرضیه بازار کارا وجود دارد این است که تمام اطلاعات مربوط به قیمت سهام آزادانه در دسترس است و با همه فعالان بازار به اشتراک گذاشته می شود.

با توجه به تعداد زیاد خریداران و فروشندگان در بازار، اطلاعات و داده‌ها به سرعت ترکیب می‌شوند و تغییرات قیمت نشان دهنده این موضوع است. در نتیجه، این نظریه استدلال می کند که سهام همیشه با ارزش بازار منصفانه معامله می شود.

پیروان فرضیه بازار کارا بر این باورند که اگر سهام همیشه با ارزش بازار منصفانه معامله شود، هیچ سطحی از تحلیل یا استراتژی زمان‌بندی بازار فرصت‌هایی برای عملکرد بهتر به همراه نخواهد داشت.

به عبارت دیگر، سرمایه‌گذاری که از فرضیه بازار کارآمد پیروی می‌کند، نباید سهام کم‌ارزش‌شده را با قیمت‌های زیربنای معامله بخرد و انتظار داشته باشد که در آینده شاهد سودهای بزرگ باشد، و همچنین از فروش سهام بیش از ارزش‌گذاری شده سود نخواهد برد.

فرضیه بازار کارآمد با یوجین فاما، استاد دانشگاه شیکاگو و برنده جایزه نوبل که به عنوان پدر امور مالی مدرن در نظر گرفته می شود، آغاز می شود. در سال 1970، فاما “بازارهای سرمایه کارآمد: مروری بر تئوری و کار تجربی” را منتشر کرد که دیدگاه خود را از این نظریه ترسیم کرد.

کارآمد بودن بازارها به چه معناست؟

کارایی بازار به این موضوع اشاره دارد که قیمت ها چگونه تمام اطلاعات موجود را منعکس می کنند. فرضیه بازارهای کارآمد (EMH) استدلال می‌کند که بازارها کارآمد هستند و جایی برای کسب سود اضافی با سرمایه‌گذاری باقی نمی‌گذارند، زیرا همه چیز از قبل به طور منصفانه و دقیق قیمت گذاری شده است. این نشان می‌دهد که امید کمی برای شکست بازار وجود دارد، اگرچه می‌توانید بازده بازار را از طریق سرمایه‌گذاری غیرفعال با شاخص هماهنگ کنید.

آیا فرضیه بازارهای کارآمد معتبر است؟

اعتبار EMH هم از نظر نظری و هم از نظر تجربی زیر سوال رفته است. سرمایه‌گذارانی هستند که بازار را شکست داده‌اند، مانند وارن بافت، که استراتژی سرمایه‌گذاری‌اش با تمرکز بر سهام کم‌ارزش‌شده، میلیاردها دلار به دست آورد و نمونه‌ای برای بسیاری از پیروان بود. مدیران پورتفولیو هستند که سوابق بهتری نسبت به سایرین دارند و خانه‌های سرمایه‌گذاری با تجزیه و تحلیل تحقیقاتی مشهورتر از دیگران هستند. با این حال، طرفداران EMH استدلال می‌کنند که کسانی که عملکرد بهتری از بازار دارند، نه از روی مهارت، بلکه از روی شانس، به دلیل قوانین احتمال انجام می‌دهند: در هر زمان معینی در بازاری که تعداد بازیگران زیادی دارد، برخی از متوسط عملکرد بهتری خواهند داشت. در حالی که دیگران عملکرد ضعیفی خواهند داشت.

آیا بازارها می توانند ناکارآمد باشند؟

مطمئناً برخی از بازارها هستند که کارایی کمتری نسبت به سایرین دارند. بازار ناکارآمد بازاری است که در آن قیمت یک دارایی به طور دقیق ارزش واقعی آن را منعکس نمی کند، که ممکن است به دلایل مختلفی رخ دهد. ناکارآمدی بازار ممکن است به دلیل عدم تقارن اطلاعاتی، کمبود خریدار و فروشنده (به عنوان مثال نقدینگی کم)، هزینه‌های بالا یا تاخیر در معاملات، روان‌شناسی بازار و احساسات انسانی و سایر دلایل وجود داشته باشد. ناکارآمدی اغلب منجر به کاهش وزن مرده می شود. در واقع، بیشتر بازارها سطحی از ناکارآمدی را نشان می دهند و در حالت شدید، یک بازار ناکارآمد می تواند نمونه ای از شکست بازار باشد.

پذیرش EMH در خالص ترین شکل (قوی) آن ممکن است دشوار باشد زیرا بیان می کند که تمام اطلاعات موجود در یک بازار، چه عمومی و چه خصوصی، در قیمت سهام محاسبه می شود. با این حال، تغییراتی در EMH وجود دارد تا میزان کاربرد آن را در بازارها نشان دهد:

• کارایی نیمه قوی: این شکل از EMH به این معنی است که تمام اطلاعات عمومی (اما نه غیرعمومی) در قیمت فعلی سهام یک سهام محاسبه می شود. نه تحلیل بنیادی و نه تکنیکال را نمی توان برای دستیابی به دستاوردهای برتر استفاده کرد.
• بازده ضعیف: این نوع EMH ادعا می کند که تمام قیمت های گذشته یک سهم در قیمت سهام امروز منعکس می شود. بنابراین نمی توان از تحلیل تکنیکال برای پیش بینی و شکست بازار استفاده کرد.

چه چیزی می تواند یک بازار را کارآمدتر کند؟

هرچه شرکت کنندگان بیشتری در یک بازار درگیر باشند، کارایی آن بیشتر خواهد شد زیرا افراد بیشتری رقابت می کنند و انواع اطلاعات بیشتر و متفاوتی را بر قیمت تحمیل می کنند. همانطور که بازارها فعال تر و نقدشونده تر می شوند، آربیتراژورها نیز ظاهر می شوند که با اصلاح ناکارآمدی های کوچک هر زمان که ممکن است ایجاد شوند و به سرعت کارایی را بازیابی می کنند، سود می برند.

سه تغییر از فرضیه بازار کارآمد

سرمایه گذارانی که قویاً به فرضیه بازار کارآمد اعتقاد دارند، استراتژی های سرمایه گذاری منفعل را انتخاب می کنند که عملکرد معیار را نشان می دهد، اما ممکن است این کار را به درجات مختلف انجام دهند. سه تغییر اصلی در این نظریه وجود دارد:

1. شکل ضعیف فرضیه بازار کارآمد

اگرچه سرمایه‌گذارانی که از فرضیه بازار کارآمد پیروی می‌کنند معتقدند که قیمت‌های اوراق بهادار منعکس‌کننده تمام اطلاعات موجود در بازار عمومی هستند، کسانی که از شکل ضعیف این فرضیه پیروی می‌کنند، فرض می‌کنند که قیمت‌ها ممکن است منعکس‌کننده اطلاعات جدیدی نباشند که هنوز در دسترس عموم قرار نگرفته است.

همچنین فرض می‌کند که قیمت‌های گذشته بر قیمت‌های آینده تأثیر نمی‌گذارد، که در عوض با اطلاعات جدید اطلاع‌رسانی می‌شود. اگر اینطور باشد، تحلیل تکنیکال یک تلاش بی نتیجه است.

شکل ضعیف فرضیه بازار کارآمد، جا را برای یک تحلیلگر بنیادی با استعداد می‌گذارد تا سهام‌هایی را انتخاب کند که در کوتاه‌مدت عملکرد بهتری دارند، بر اساس توانایی آن‌ها در پیش‌بینی اینکه چه اطلاعات جدیدی ممکن است بر قیمت‌ها تأثیر بگذارد.

2. شکل نیمه قوی فرضیه بازار کارآمد

این فرم همان ادعاهای شکل ضعیف را دارد و شامل این فرض است که تمام اطلاعات عمومی جدید فوراً در بازار قیمت گذاری می شوند. به این ترتیب، نه تجزیه و تحلیل بنیادی و نه تکنیکی را نمی توان برای ایجاد بازده اضافی استفاده کرد.

3. شکل قوی فرضیه بازار کارآمد

پیروان فرضیه بازار کارآمد قوی معتقدند که تمام اطلاعات، اعم از عمومی و خصوصی، در قیمت فعلی یک اوراق بهادار گنجانده شده است. به این ترتیب، حتی اطلاعات داخلی نیز نمی تواند فرصتی برای بازدهی مازاد به سرمایه گذاران بدهد.

فرضیه بازار کارآمد و سایر استراتژی های سرمایه گذاری

اعتقاد قوی به فرضیه بازار کارآمد، استراتژی های دنبال شده توسط سرمایه گذاران فعال را زیر سوال می برد. اگر بازارها واقعاً کارآمد باشند، شرکت‌های سرمایه‌گذاری با پرداخت غرامت به مدیران ارشد صندوق‌ها به طرز احمقانه‌ای هزینه می‌کنند.

رشد انفجاری در دارایی های تحت مدیریت در صندوق های شاخص و ETF نشان می دهد که سرمایه گذاران زیادی وجود دارند که به نوعی از این نظریه اعتقاد دارند.

با این حال، بسیاری از معامله گران روز به تحلیل تکنیکال وابسته هستند. اینها تنها دو نمونه از سرمایه گذارانی هستند که بر این باورند که عملکرد بهتر از بازار ممکن است. با وجود سرمایه‌گذاران حرفه‌ای زیاد در هر طرف فرضیه بازار کارآمد، این به سرمایه‌گذاران فردی بستگی دارد که شواهد را از هر دو طرف بسنجند و به نتیجه‌ای در مورد کارایی بازارهای مالی برسند که به بهترین نحو با باورهای سرمایه‌گذاری آنها مطابقت داشته باشد.