ریسک ارز خارجی چیست؟ (Foreign Exchange Risk)

چکیده مقاله:
ریسک ارز خارجی (Foreign Exchange Risk) یکی از مهم ترین چالش هایی است که شرکت ها، سرمایه گذاران و فعالان اقتصادی بین المللی با آن مواجه هستند. این نوع ریسک به نوسانات نرخ ارز میان کشورها اشاره دارد که می تواند بر ارزش دارایی ها، درآمدها یا بدهی های ارزی تاثیر مستقیم بگذارد. به عنوان مثال، یک شرکت ایرانی که با یورو قرارداد بسته است، در صورتی که ارزش یورو نسبت به ریال کاهش یابد، دچار ضرر مالی خواهد شد. این نوسانات پیش بینی نشده در نرخ ارز، برنامه ریزی مالی و سودآوری شرکت ها را تحت تاثیر قرار می دهد.

در دنیای تجارت بین المللی، ریسک ارز خارجی می تواند اثرات گسترده ای بر تصمیم گیری های اقتصادی داشته باشد. این ریسک در سه نوع عمده شامل ریسک تراکنشی (Transaction Risk)، ریسک ترجمه ای (Translation Risk) و ریسک اقتصادی (Economic Risk) دسته بندی می شود. کنترل و مدیریت این ریسک نیازمند استفاده از ابزارهای مالی نظیر قراردادهای آتی، اختیار معامله و پوشش ارزی می باشد. درک صحیح از ماهیت و پیامدهای ریسک ارز خارجی برای حفظ ثبات مالی و جلوگیری از زیان های احتمالی ضروری است.

مقدمه: ریسک ارز خارجی یکی از چالش های مهمی است که کسب و کارهای بین المللی، سرمایه گذاران و حتی دولت ها با آن مواجه هستند. این ریسک به نوسانات نرخ ارز میان ارزهای مختلف مربوط می شود و می تواند تأثیر قابل توجهی بر سودآوری، قیمت کالاها و ثبات اقتصادی داشته باشد. زمانی که یک شرکت یا فرد در کشور دیگری سرمایه گذاری می کند یا درآمد و هزینه های خود را به ارزهای مختلف دریافت و پرداخت می کند، نوسان در نرخ ارز ممکن است باعث زیان مالی شود. به همین دلیل، درک صحیح از ریسک ارز خارجی و راه های مقابله با آن، برای مدیریت مالی مؤثر ضروری است.

برای کاهش اثرات منفی این ریسک، روش های مختلفی برای پوشش ریسک یا هجینگ وجود دارد. از جمله این روش ها می توان به استفاده از قراردادهای آتی، قراردادهای اختیار معامله، سوآپ های ارزی و استراتژی های طبیعی پوشش ریسک اشاره کرد. انتخاب روش مناسب بستگی به نوع کسب و کار، حجم معاملات ارزی و میزان تحمل ریسک دارد. درک ساختار این ابزارها و نحوه استفاده از آن ها می تواند به شرکت ها کمک کند تا در برابر نوسانات غیرقابل پیش بینی نرخ ارز محافظت شوند و عملکرد مالی پایدارتری داشته باشند.

• ریسک چیست؟

ریسک ارز خارجی چیست؟

ریسک ارز خارجی به زیان هایی اشاره دارد که یک کسب و کار در انجام معاملات بین المللی ممکن است به دلیل نوسانات نرخ ارز متحمل شود. تغییر در ارزش نسبی ارزهای دخیل در یک معامله می تواند هزینه واقعی کالاهای سفارش داده شده از خارج یا تحویل داده شده به مشتری خارجی را تغییر دهد یا هزینه گسترش برنامه ریزی شده در یک کشور خارجی را افزایش دهد. همچنین، سرمایه گذاری در شرکت های خارجی می تواند صرفا به دلیل تغییرات نرخ ارز دچار زیان شود.

• مدیریت ریسک در امور مالی چیست و چرا اهمیت دارد؟

ریسک ارز خارجی با عناوین دیگری مانند ریسک ارزی، ریسک FX و ریسک نرخ ارز نیز شناخته می شود.

نکات کلیدی

• ریسک ارز خارجی به زیان هایی اشاره دارد که ممکن است در یک معامله مالی بین المللی به دلیل نوسانات نرخ ارز به وجود آید.
• این ریسک همچنین بر سرمایه گذارانی که در بازارهای بین المللی معامله می کنند و کسب و کارهایی که به واردات یا صادرات محصولات یا خدمات به کشورهای مختلف مشغول هستند تأثیر می گذارد.
• سه نوع ریسک ارز خارجی وجود دارد: ریسک معاملاتی، ریسک ترجمه ای، و ریسک اقتصادی.

مفهوم ریسک ارز خارجی

ریسک ارز خارجی زمانی ایجاد می شود که یک شرکت وارد معاملاتی مالی شود که در ارزی غیر از ارز کشور مبدا شرکت انجام می شود. هرگونه افزایش یا کاهش ارزش ارز پایه یا کاهش یا افزایش ارزش ارز طرف معامله باعث تغییر در جریان های نقدی حاصل از آن معامله خواهد شد.

این ریسک می تواند بر سرمایه گذارانی که در بازارهای بین المللی معامله می کنند و همچنین کسب و کارهایی که درگیر واردات یا صادرات محصولات یا خدمات به کشورهای مختلف هستند، تأثیرگذار باشد.

• تحلیل آماری چیست ؟

سود یا زیان حاصل از یک معامله بسته شده به ارز خارجی محاسبه می شود و نیاز به تبدیل به ارز پایه سرمایه گذار دارد. نوسانات نرخ ارز ممکن است باعث شود که مقدار نهایی تبدیل شده کمتر از حد انتظار باشد.

برای مثال، یک کسب و کار واردات و صادرات در معرض ریسک ارز خارجی قرار دارد زیرا حساب های پرداختنی و دریافتنی آن تحت تأثیر نرخ های ارز قرار می گیرند.

این ریسک زمانی ایجاد می شود که یک قرارداد بین دو طرف شامل قیمت های مشخص برای کالا یا خدمات و همچنین تاریخ های تحویل باشد. اگر بین زمان امضای قرارداد و زمان تحویل، ارزش ارز تغییر کند، یکی از طرفین دچار زیان خواهد شد.

انواع ریسک ارز خارجی

1. ریسک معاملاتی (Transaction Risk):

ریسک معاملاتی زمانی به وجود می آید که یک شرکت درگیر معاملات بین المللی مانند صادرات یا واردات باشد و بین زمان عقد قرارداد و زمان پرداخت یا دریافت وجه، نرخ ارز تغییر کند. به عنوان مثال، اگر شرکتی در ایران قراردادی برای واردات مواد اولیه از اروپا با ارز یورو ببندد و پرداخت آن چند ماه بعد انجام شود، افزایش یا کاهش نرخ یورو در این فاصله زمانی می تواند باعث سود یا زیان برای شرکت شود. اگر یورو نسبت به ریال گران شود، هزینه واردات برای شرکت افزایش می یابد و این می تواند حاشیه سود را کاهش دهد یا حتی باعث ضرر شود.

• آنالیز ریسک

این نوع ریسک برای شرکت هایی که در بازارهای بین المللی فعال هستند، بسیار رایج است و معمولا از طریق ابزارهای مالی مانند قراردادهای آتی یا اختیار معامله پوشش داده می شود. با این حال، مدیریت دقیق جریان های نقدی و پیش بینی نرخ ارز نیز می تواند به کاهش اثرات این ریسک کمک کند. شرکت هایی که معاملات بین المللی زیادی دارند، معمولا یک بخش مالی تخصصی برای بررسی و کنترل این نوع ریسک ایجاد می کنند تا از نوسانات ناگهانی نرخ ارز متضرر نشوند.

2. ریسک ترجمه ای (Translation Risk):

ریسک ترجمه ای زمانی مطرح می شود که یک شرکت چندملیتی، دارای شرکت های تابعه در کشورهای دیگر باشد و لازم باشد صورت های مالی آن شرکت ها را به ارز کشور شرکت مادر تبدیل کند. برای مثال، اگر یک شرکت آمریکایی دارای یک شرکت تابعه در ترکیه باشد و لیر ترکیه در برابر دلار آمریکا کاهش یابد، ارزش دارایی ها و درآمدهای آن شرکت تابعه هنگام تبدیل به دلار کاهش می یابد. این اتفاق ممکن است حتی در شرایطی رخ دهد که عملکرد واقعی شرکت تابعه خوب بوده باشد، اما فقط به دلیل تغییر نرخ ارز، تاثیر منفی بر صورت های مالی شرکت مادر گذاشته شود.

• ریسک گریزی چیست؟

این نوع ریسک معمولا بیشتر جنبه حسابداری دارد و بر سود و زیان واقعی جریان نقدی تاثیر مستقیم نمی گذارد، اما می تواند در تصمیم گیری های سرمایه گذاران، اعتبار دهندگان و تحلیلگران نقش مهمی داشته باشد. به همین دلیل، شرکت های بزرگ بین المللی معمولا راهکارهایی برای مدیریت ریسک ترجمه ای دارند، مانند متنوع سازی ارزهای مورد استفاده، تعیین نرخ های مبادله ثابت داخلی یا تنظیم ساختار سرمایه به گونه ای که اثر نوسانات نرخ ارز کاهش یابد.

3. ریسک اقتصادی (Economic Risk):

ریسک اقتصادی یا ریسک بهره وری به تاثیرات بلندمدت نوسانات نرخ ارز بر وضعیت کلی بازار، موقعیت رقابتی و ارزش بازار شرکت های بین المللی اشاره دارد. برخلاف ریسک معاملاتی و ترجمه ای، که بیشتر به معاملات یا گزارش های مالی خاص مربوط هستند، ریسک اقتصادی می تواند بر کل استراتژی کسب و کار و جایگاه یک شرکت در بازار تاثیر بگذارد. برای مثال، اگر یک شرکت ژاپنی بخش بزرگی از درآمد خود را از صادرات به آمریکا تامین کند و ارزش ین ژاپن به طور قابل توجهی نسبت به دلار افزایش یابد، محصولات این شرکت در بازار آمریکا گران تر می شوند و شرکت های رقیب ممکن است بتوانند سهم بازار را از آن بگیرند.

مدیریت ریسک اقتصادی بسیار چالش برانگیزتر است، زیرا تاثیرات آن غیرمستقیم، بلندمدت و چندجانبه هستند. شرکت ها برای مقابله با این ریسک ممکن است زنجیره تامین خود را تغییر دهند، کارخانه هایی در کشورهای مختلف راه اندازی کنند یا بازارهای هدف جدیدی پیدا کنند. این ریسک نشان می دهد که چگونه نرخ ارز می تواند نه تنها بر سودآوری کوتاه مدت، بلکه بر استراتژی های رشد و بقای بلندمدت شرکت ها نیز تاثیر بگذارد. به همین دلیل، تحلیل ریسک اقتصادی بخشی اساسی از برنامه ریزی استراتژیک شرکت های جهانی است.

• ریسک بیزینس (Business Risk) چیست؟

شرکت هایی که در معرض ریسک ارز خارجی هستند، می توانند از استراتژی های پوشش ریسک برای کاهش این ریسک استفاده کنند. این استراتژی ها معمولا شامل قراردادهای آتی، اختیار معامله و سایر ابزارهای مالی پیچیده هستند. اگر به درستی انجام شود، این روش ها می توانند از شرکت در برابر حرکات نامطلوب نرخ ارز محافظت کنند.

مثال از ریسک ارز خارجی

مثال 1:
یک شرکت آمریکایی تولیدکننده نوشیدنی قراردادی برای خرید ۱۰۰ جعبه شراب از یک خرده فروش فرانسوی با قیمت هر جعبه ۵۰ یورو امضا می کند، که جمعا ۵۰۰۰ یورو می شود. پرداخت باید در زمان تحویل انجام شود.

این قرارداد در زمانی بسته می شود که نرخ برابری یورو و دلار برابر است؛ یعنی هر یورو برابر با ۱ دلار می باشد. بنابراین شرکت آمریکایی انتظار دارد که هنگام تحویل شراب، مبلغ ۵۰۰۰ دلار بپردازد.

اما چند ماه طول می کشد تا شراب تحویل داده شود. در این فاصله، به دلیل شرایط پیش بینی نشده، ارزش دلار نسبت به یورو کاهش می یابد. در زمان تحویل، نرخ تبدیل هر یورو برابر با ۱.۱۰ دلار می شود.

با وجود اینکه قیمت قرارداد هنوز ۵۰۰۰ یورو است، اما شرکت آمریکایی باید اکنون معادل ۵۵۰۰ دلار برای پرداخت این مبلغ یورویی بپردازد، که ۵۰۰ دلار بیشتر از چیزی است که در ابتدا انتظار داشت.

این تفاوت هزینه، نمونه ای از زیان ناشی از ریسک ارز خارجی است.

• ریسک عملیاتی چیست؟

مثال 2 – ریسک معاملاتی (Transaction Risk):
در این مثال، شرکت A که در کانادا مستقر است، توافقی برای خرید 10 دستگاه ماشین آلات از یک شرکت اروپایی (شرکت B) امضا می کند. قیمت هر دستگاه 10 هزار یورو تعیین شده و در زمان امضای قرارداد، نرخ برابری یورو و دلار کانادا 1 به 1 بوده است. با این حال، یک هفته بعد و پیش از پرداخت مبلغ، نرخ ارز به 1 یورو برابر با 1.2 دلار کانادا تغییر می کند. این به آن معنا است که اکنون شرکت A باید برای هر یورو، 1.2 دلار کانادا پرداخت کند و در نتیجه هزینه کل قرارداد نسبت به قبل افزایش یافته است.

این سناریو به وضوح یک مثال از ریسک معاملاتی است، زیرا شرکت A به دلیل فاصله زمانی بین امضای قرارداد و تسویه مالی، متحمل هزینه بیشتری شده است. این نوع ریسک برای شرکت هایی که درگیر خرید و فروش بین المللی هستند بسیار رایج است و می تواند به طور مستقیم بر سودآوری آن ها تاثیر بگذارد. استفاده از ابزارهای پوشش ریسک مانند قراردادهای ارزی می تواند تا حدی از این زیان جلوگیری کند، اما در صورت نبود این ابزارها، نوسانات نرخ ارز می تواند شرکت ها را با ضرر مواجه سازد.

• ریسک سیستماتیک چیست؟

مثال 3 – ریسک ترجمه ای (Translation Risk):
در این مثال، شرکت A که در کانادا مستقر است و صورت های مالی خود را به دلار کانادا گزارش می دهد، فعالیت های تجاری خود را به دلار آمریکا انجام می دهد. در زمان گزارش مالی سه ماهه اول، نرخ برابری دلار آمریکا و دلار کانادا 1 به 1 بوده، اما در زمان گزارش سه ماهه دوم، این نرخ به 1 دلار آمریکا برابر با 1.2 دلار کانادا تغییر یافته است. بنابراین، زمانی که درآمدهای دلاری شرکت به دلار کانادا ترجمه می شوند، ارزش ریالی آن ها کمتر از حالت قبل خواهد بود و این موضوع می تواند تصویری ضعیف تر از عملکرد مالی شرکت ارائه دهد.

این نمونه یک مثال بارز از ریسک ترجمه ای است، زیرا تغییر نرخ ارز باعث شده که صورت های مالی شرکت در هنگام تبدیل از ارز خارجی به ارز داخلی (دلار کانادا) تغییر کند. این ریسک بیشتر جنبه حسابداری دارد و معمولا تاثیری بر جریان واقعی نقدینگی شرکت ندارد، اما می تواند بر تحلیل مالی، تصمیم گیری سرمایه گذاران و ارزش گذاری شرکت تاثیرگذار باشد. شرکت های بین المللی که با ارزهای مختلف سر و کار دارند، باید این ریسک را در محاسبات خود لحاظ کنند تا بتوانند تصویر دقیقی از عملکرد خود ارائه دهند.

چگونه یک سرمایه گذار می تواند از ریسک ارز خارجی اجتناب کند؟

سرمایه گذاری که به دنبال کسب سود از شرکت های خارجی است، نمی تواند به طور کامل از ریسک ارز خارجی اجتناب کند، اما راه هایی برای کاهش این ریسک وجود دارد.

یکی از روش های مؤثر، سرمایه گذاری در صندوق های قابل معامله در بورس (ETF) با پوشش ریسک است که تمرکز بر سهام و اوراق قرضه بین المللی دارند. مدیران این صندوق ها با استفاده از ابزارهای موجود در بازار فارکس، ریسک ارزی را پوشش می دهند.

روش دیگر، سرمایه گذاری در سهام شرکت های آمریکایی است که به صورت تهاجمی در بازارهای خارجی گسترش می یابند. در این حالت، خود شرکت ها ریسک ارز خارجی را مدیریت می کنند و سرمایه گذار به طور غیرمستقیم از آن در امان می ماند.

• ریسک مدل

چگونه یک شرکت صادرکننده کالا به خارج می تواند از ریسک ارز خارجی اجتناب کند؟

اگر یک شرکت در حال فروش کالا به بازارهای خارجی است، ساده ترین راه برای کاهش ریسک ارز خارجی این است که قیمت ها را به دلار آمریکا اعلام کرده و دریافت وجه را نیز به دلار درخواست کند. به گفته اداره تجارت بین الملل آمریکا، این کار باعث می شود که تمام ریسک ارزی به عهده مشتری خارجی باشد. البته، این روش ممکن است منجر به از دست دادن برخی فرصت های تجاری شود، زیرا برخی خریداران ترجیح می دهند با شرکت هایی معامله کنند که انعطاف بیشتری در نوع ارز دارند.

استراتژی ساده دیگر برای کاهش ریسک، استفاده از قراردادهای آتی (forward contract) است که نرخ ارز مشخصی را در یک تاریخ آینده تضمین می کند. برای تنظیم این قراردادها، مشورت با یک بانکدار بین المللی توصیه می شود.

• انواع داده ها در آمار

معامله در بازار ارز خارجی (Foreign Exchange Trading)

یکی دیگر از روش های کاهش ریسک ارز خارجی، معامله در بازار ارز یا همان فارکس است؛ جایی که شرکت ها اقدام به خرید و فروش ارز کشورهای مختلف می کنند. این استراتژی مالی که با عنوان «پوشش ریسک» نیز شناخته می شود، به شرکت ها کمک می کند تا در برابر نوسانات نرخ ارز و زیان های احتمالی ناشی از آن محافظت شوند. پوشش ریسک از طریق اتخاذ موقعیت مخالف در یک ارز مرتبط، می تواند زیان های احتمالی ناشی از تغییرات نرخ ارز را جبران کند.

مثال: یک شرکت آمریکایی قصد دارد در آینده محصولاتی از فرانسه خریداری کند. در حال حاضر، نرخ برابری دلار و فرانک برابر است، اما انتظار می رود فرانک در برابر دلار تقویت شود.
استراتژی پوشش ریسک: شرکت آمریکایی در همین زمان فرانک را با قیمت فعلی که برابر با دلار است خریداری می کند و خریدهای آینده خود را با فرانک انجام می دهد.

• ریسک سیاسی چیست؟

دلایل ایجاد ریسک ارز خارجی

ریسک ارز خارجی به دلیل نوسانات نرخ ارز در بازارهای بین المللی به وجود می آید. این نوسانات می توانند ناشی از عوامل مختلفی باشند، از جمله:

• عوامل کلان اقتصادی: مانند تغییرات شدید در نرخ ارز
• سیاست های دولتی: که می توانند موجب افزایش یا کاهش ناگهانی در حرکت بازار شوند
• تغییرات نرخ تورم، نرخ بهره، تعرفه های واردات و صادرات و مالیات ها که به طور مستقیم بر نرخ ارز تاثیر می گذارند
• ریسک حاکمیتی: زمانی که یک دولت قادر به پرداخت بدهی های خود نیست و در بازپرداخت آن ها دچار نکول می شود. این وضعیت می تواند مستقیما بر نرخ سرمایه گذاری تاثیر بگذارد و مشکلات اقتصادی دیگری را در پی داشته باشد.
• بی ثباتی سیاسی یا تغییرات در سیاست های دولتی نیز می توانند بر نرخ ارز تاثیر بگذارند و به طور غیر مستقیم باعث اختلال در معاملات تجاری شوند.
• سقوط یک دولت خارجی
• ریسک اعتباری: به این معنا که طرف قرارداد قادر به انجام تعهدات مالی خود نباشد. این موضوع از کنترل فروشنده خارج است و به توان مالی و تعهد طرف مقابل بستگی دارد. به همین دلیل، باید فعالیت های تجاری طرف مقابل به دقت بررسی شود تا معاملات در زمان مناسب و بدون ریسک نکول به پایان برسد.

• ریسک اعتباری: تعریف، نقش رتبه بندی و مثال ها

سه راهکار برای مدیریت ریسک ارز خارجی برای شرکت های آمریکایی

۱. تنظیم قرارداد آتی (Forward Contract) با بانک یا ارائه دهنده خدمات ارزی

این روش یکی از رایج ترین و مستقیم ترین راه های مدیریت ریسک ارز خارجی است. در این روش، صادرکننده آمریکایی حتی در صورت نوسان نرخ ارز، مبلغ توافق شده را به دلار آمریکا دریافت می کند. برای تنظیم چنین قراردادی، صادرکننده باید سه مورد را بداند: مبلغ ارز خارجی، تاریخی که واردکننده پرداخت را انجام می دهد، و تاریخ تحویل ارز.

مراحل تنظیم قرارداد آتی:

• صادرکننده با دریافت وجه به ارزی مانند یورو موافقت می کند.
• صادرکننده با بانک یا ارائه دهنده خدمات ارزی تماس گرفته و درباره نرخ آتی ۶۰ روزه مذاکره می کند. (هزینه ها و شرایط قرارداد بسته به بانک متفاوت است.)
• صادرکننده و واردکننده بر سر قیمت فروش و شرایط پرداخت توافق کرده و تاییدیه بانک را دریافت می کنند.
• صادرکننده با بانک قراردادی منعقد می کند تا نرخ ارز را تثبیت کرده و تاریخ تحویل مشخص شود.
• واردکننده در موعد مقرر مبلغ را پرداخت می کند.
• صادرکننده یورو را به بانک تحویل می دهد و معادل آن را به دلار آمریکا دریافت می کند.

اگر صادرکننده از زمان دقیق پرداخت واردکننده مطمئن نباشد، می تواند از بانک درخواست «قرارداد آتی بازه ای» (Window Forward Contract) کند که در آن، بازه ای بین دو تاریخ برای تحویل در نظر گرفته می شود.

۲. دریافت پرداخت به صورت نقدی و پیش از ارسال کالا

این گزینه برای معاملات کوچک یا برای آغاز همکاری با واردکنندگان جدید بسیار مناسب است. روش ساده ای است، پرداخت کامل را تضمین می کند و تقریبا بدون ریسک می باشد. اما ممکن است برخی واردکنندگان از این روش استقبال نکنند، چرا که پیش پرداخت نقدی برای آن ها مطلوب نیست.

• ریسک اعتباری: تعریف، نقش رتبه بندی و مثال ها

۳. هماهنگی دریافت ها و پرداخت ها به ارز خارجی

در این روش، صادرکننده یک حساب بانکی به ارز خارجی ایجاد می کند تا تراکنش ها را با همان ارز انجام دهد و از هزینه های تبدیل ارز اجتناب کند. این روش برای صادرکنندگانی مناسب است که با چند شریک تجاری مختلف از یک ارز استفاده می کنند.

با این حال، باید هزینه ها و تلاش مورد نیاز برای نگهداری چنین حسابی و ثبت سود و زیان ناشی از تبدیل ارز در صورت های مالی را در نظر گرفت. این موارد می توانند چالش برانگیز و پرهزینه باشند.

نکته پایانی

قبل از پذیرش درخواست مشتری برای پرداخت با ارز خارجی، بهتر است با یک بانک مشورت کنید و سوالاتی مانند موارد زیر را مطرح نمایید:

• چه زمانی برای یک صادرکننده مناسب است که در یک کشور خارجی فروش انجام دهد؟
• آیا برای یک صادرکننده کوچک رایج است که قیمت ها را به ارز خارجی تعیین کند؟
• چه نوع معاملاتی برای انجام تبادل ارز مناسب تر هستند؟
• هزینه های استفاده از قرارداد آتی چقدر است؟

• ریسک نرخ بهره (Interest Rate Risk) چیست؟

نکاتی برای تبدیل ارز در تجارت خارجی

ریسک ارز خارجی یکی از پیامدهای طبیعی تجارت بین المللی است، اما با رعایت برخی نکات مهم می توان این ریسک را کاهش داد:

• تجارت با ارزهای کاملا قابل تبدیل: توصیه می شود معاملات خود را با ارزهایی انجام دهید که در تجارت جهانی به طور گسترده پذیرفته شده اند و به راحتی قابل تبدیل هستند؛ مانند دلار آمریکا، یورو، ین ژاپن و پوند بریتانیا. این ارزها نقدشوندگی بالایی دارند و معمولا از نوسانات شدید به دور هستند.
• پرهیز از معامله با ارزهای نیمه قابل تبدیل: برخی کشورها محدودیت هایی برای ورود یا خروج ارز وضع می کنند و این موضوع می تواند ریسک های زیادی برای کسب و کار شما ایجاد کند. ارزهایی مانند وون کره جنوبی و یوان چین نمونه هایی از این دسته هستند. معامله با این ارزها ممکن است با تاخیر در پرداخت، محدودیت های قانونی یا عدم توانایی در بازگرداندن سرمایه مواجه شود.
• در نظر گرفتن ارزهای دیجیتال: ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین و اتر اگرچه هنوز در بسیاری از کشورها قانون گذاری نشده اند، اما می توانند جایگزین مناسبی برای ارزهای رسمی باشند. برای مثال، کشور السالوادور اولین کشوری بود که بیت کوین را به عنوان پول قانونی پذیرفت و پیش بینی می شود کشورهای دیگری نیز از این الگو پیروی کنند.

• چگونه به یک مدیر ریسک تبدیل شویم؟

شناخت ریسک ها برای توجیه مزایا

فروش در بازارهای بین المللی می تواند به طور قابل توجهی رقابت پذیری و سودآوری شرکت های آمریکایی را افزایش دهد. اگر به درستی انجام شود، این نوع تجارت می تواند تاثیر مثبتی بر درآمد خالص شرکت داشته باشد. با این حال، همانطور که در این مقاله بررسی شد، پیش از ورود به بازارهای جهانی، آگاهی، برنامه ریزی دقیق و تدوین استراتژی های پوشش ریسک از اهمیت حیاتی برخوردار است. در غیر این صورت، ممکن است نه تنها از مزایای تجارت جهانی بهره مند نشوید، بلکه متحمل زیان های مالی نیز بشوید.

جمع بندی
ریسک ارز خارجی یک واقعیت اجتناب ناپذیر برای هر شرکت فعال در عرصه تجارت بین المللی و هر سرمایه گذار در سهام خارجی است. شرکت ها برای کاهش این ریسک از راهبردهایی مانند خرید قراردادهای آتی در بازار فارکس جهت تثبیت نرخ ارز در آینده استفاده می کنند. سرمایه گذاران نیز می توانند با سرمایه گذاری در صندوق های ETF بین المللی که دارای پوشش ریسک هستند، این ریسک را به حداقل برسانند.